Jest oficjalnym środkiem płatniczym na terenie Czech. Jako jedno z państw członkowskich Unii Europejskiej państwo to może przyjąć Euro – spełnia formalne warunki w tym zakresie. W dalszym ciągu jednak kraj obstaje przy własnej walucie z uwagi na niskie poparcie w społeczeństwie dla przystąpienia do ERM II.
Kupno |
Sprzedaż |
||
Czechy (Korona czeska) |
1 CZK |
0.1960 |
0.2000 |
Korona czeska dzieli się na 100 halerzy. W obiegu dostępne są monety o wartości 1, 2, 5, 10, 20 i 50 Kč. Do 2003 roku obowiązywały również monety o nominałach 10, 20 i 50 halerzy. Awersy wszystkich monet przedstawiały postać czeskiego lwa herbowego, a na rewersach znajdowały się odpowiednio: korona św. Wacława, guzik z czasów Państwa Wielkomorawskiego, Most Karola w Pradze, Katedrę w Brnie, św. Wacława konno, zamek królewski w Hradczanach. W październiku 2003 roku zostały wycofane z obiegu nominały 10 i 20 halerzy. W 2008 roku z obiegu usunięto także monety o wartości 50 halerzy i banknoty 20-koronowe. W systemie pieniężnym w Czechach do tego czasu obowiązywał jako jeden z nominałów banknotów obok 50, 100, 200, 5000, 1000, 2000 i 5000 koron. Obecnie wycofany został także nominał 50 Kč . Na banknotach znajdują się wizerunki postaci, które miały istotny wkład w rozwój kraju, odpowiednio – od najmniejszego do największego nominału – będą to Karol IV Luksemburski, Jan Amos Komenský, Božena Němcowá, František Palacký, Ema Destinnová, Tomáš Garrigue Masaryk.
Do emisji banknotów oraz monet uprawniona jest Mennica Czeska. Banknoty drukowane są na specjalnym papierze. W jego skład wchodzi czysta bawełna oraz włókna kolorowe. Wybijaniem monet zajmuje się Mennica Czeska, która sprowadza niektóre materiały z królewskiej mennicy z Llantrisant w Anglii. Przy wybijaniu monet, które wyszły z obiegu (10, 20, 50 Kč), stosowano niemiecką formę Saxonie.
Korona czeska nie należy do najbardziej płynnych na świecie. Jej pozycja plasowała się podobnie do sytuacji polskiego złotego oraz węgierskiego fornira. Jednak rok 2015 określany jest jako najgorszy dla czeskiej waluty. Jest to wynikiem interwencji Narodowego Banku Czech w zakresie wymiany walut. Decyzja o dewaluacji narodowej waluty była podyktowana pragnieniem ożywienia gospodarki poprzez eksport oraz inflację.
Jedną z pierwszych faktycznych jednostek pieniężnych stosowanych na terenie Czech stanowiła grzywna. Był to rodzaj ozdobnej obręczy ze złota lub srebra w formie obręczy. Początkowo odpowiadała nieokreślonej liczbie monet srebrnych, z czasem termin ten zaczęto stosować wobec konkretnej ilość monet ze srebra. Jedna grzywna dzieliła się na cztery wiardunki po 4 łuty po 4 kwentliki (później grosze). System groszowy został wprowadzony na wzór innych systemów monetarnych w Europie przez Wacława II.
Karierę zrobiła w XV i XVI wieku moneta wykonana ze srebra z kopalni Joachmstalskiej, stąd nazywano ją „Joachimstaler Grosche”, w skrócie talarem. Moneta zyskała popularność – od niej też etymologicznie wywodzi się nazwa amerykańskiego dolara. W czasie austriackiego panowania obowiązywała waluta austriacka, Słowacja znajdowała się wówczas pod rządami Węgier. Rozpad Austro-Węgier doprowadził do powstania Czechosłowacji oraz problemów z ujednoliceniem jednostki płatniczej. Ostatecznie w 1919 dla nowego państwa obowiązywała nowa waluta – korona czechosłowacka. Zachowano nazwę po wcześniejszej walucie – koronie austro-węgierskiej. Pierwsze monety halerzowe weszły do obiegu już w 1927 roku, a banknoty koronowe – w 1927 roku.
Oficjalnie korona czechosłowacka przestała obowiązywać w lutym 1993 roku, po rozpadzie kraju na Czechy oraz na Słowację. Podobnemu rozpadowi uległa waluta. Od tego momentu zaczęła obowiązywać korona czeska.
